Giorgio Vittadini: "De 5 per duizend? Een garantie voor kwaliteitswelzijn."

Giorgio Vittadini, oprichter in 2002 en voorzitter van de Stichting voor Subsidiariteit, doceert statistiek aan de Universiteit van Milaan-Bicocca. Hij is een van de organisatoren van de bijeenkomst in Rimini en een scherp observator van de derde sector en de politiek.

Professor, de belastingaangifte van 5 per duizend is nog nooit zo populair geweest onder belastingbetalers: wat vertellen deze gegevens ons?

Dat is niet verwonderlijk. Zoals blijkt uit ons rapport over subsidiariteit en lokaal welzijn, beschouwt 80% van de Italianen de derde sector als "fundamenteel" voor welzijn, dat wil zeggen voor ouderen, mensen met een beperking, minderjarigen, het milieu, cultuur... Met andere woorden, mensen beschouwen de derde sector als een fundamenteel element van de democratie, wat niet langer zo zou zijn als het universele recht op onderwijs, bijstand en gezondheidszorg verloren zou gaan. Dit zijn gebieden waar de derde sector vaak een verschil maakt. De belasting van 5 per duizend belastingbetalers, die een belangrijke bron van steun voor deze sector is, is ook een "perfect" instrument.

In welke zin?

De oprichting ervan was het grootste succes van de Interparlementaire Groep voor Subsidiariteit, waaraan we ook hebben bijgedragen. De belasting van 5 per duizend verlaagt het traditionele mechanisme waarbij belastingbetalers geld aan de staat geven en de staat middelen herverdeelt, omdat het burgerparticipatie in economische en welzijnsbeleid mogelijk maakt. Het vergroot de keuzevrijheid en verbetert de kwaliteit van de welzijnszorg: burgers belonen organisaties die ze vertrouwen voor de kwaliteit van de diensten die ze aanbieden.

De 5 per duizend als effectbeoordelingsinstrument?

De 5 per duizend waarborgt drie doelstellingen: burgerparticipatie, steun voor de derde sector en rationele toewijzing van middelen.

Degenen die beweren dat de belasting van 5 per duizend een bestedingslimiet zou moeten hebben, werpen tegen dat zonder limiet geld dat bestemd was voor andere uitgavenposten, aan de belastingdienst zou worden onttrokken. Hoe kan dit worden tegengegaan?

Zonder die middelen zou de staat veel meer uitgeven om de kwaliteit van de dienstverlening te waarborgen. De 5 per duizend is een uitgaventoets voor sociale uitgaven, omdat deze efficiëntie en kwaliteit garandeert. Mijn voorstel is dit: laten we onderzoek doen dat de omvang van de besparingen op de sociale uitgaven aantoont die de 5 per duizend garandeert. Een dergelijk cijfer zou elke discussie beëindigen. We moeten verder kijken dan de logica dat de 5 per duizend "het goede" ondersteunt. De 5 per duizend is een instrument om de universaliteit van de sociale zekerheid te waarborgen. We bevinden ons niet langer in de situatie waarin de staat en de derde sector elkaar met argwaan bekeken en de slogan was "meer samenleving, minder staat". Tegenwoordig werken de staat en de derde sector samen om een ​​effectief socialezekerheidsstelsel op te bouwen in een tijdperk van schaarse middelen. De staat alleen zou dit niet kunnen.

Wat zegt u dan tegen degenen die beweren dat er naast de 5 per duizend nog andere instrumenten bestaan ​​om de middelen van non-profitorganisaties veilig te stellen, en die doelen op "compensatiemechanismen" die helpen om de aanwezigheid van het plafond het hoofd te bieden?

Zoals ik al zei, is er de kwestie van de efficiëntie van de uitgaven, die de 5 per duizend veel meer behoudt dan andere instrumenten. Dan is er de kwestie van burgerparticipatie en empowerment, een belangrijk thema vandaag de dag meer dan ooit. Een belastingbetaler die de 5 per duizend toekent, is een belastingbetaler die de ene organisatie boven de andere verkiest en zo de kwaliteit van de dienstverlening beoordeelt. Dit is iets wat nooit gebeurt in het openbaar bestuur. Met andere woorden, de 5 per duizend is een middel waarmee burgers de controle over publieke zaken terugkrijgen: degenen die een deel van hun inkomstenbelasting aan een organisatie toevertrouwen, nemen vaak deel aan de activiteiten van die organisatie of leren er in ieder geval over: geen enkel ander fiscaal instrument kan dit resultaat garanderen. Het beperken van de 5 per duizend betekent dat deze ruimte voor vrijheid en participatie wordt beperkt, maar ook dat de kwaliteit van de sociale uitgaven afneemt. We zouden er allemaal op achteruitgaan.

Deze content is afkomstig uit de uitgave van VITA magazine "5 per mille, ma per davvero" en is uitzonderlijk voor iedereen toegankelijk gemaakt. Als u onze betrokkenheid waardeert en ons en de campagne wilt steunen, abonneer u dan op VITA .

Foto: Ontmoeting in Rimini

Trefwoorden:
• 5 per duizend
• 5 per duizend maar dan echt